Challenge Accepted
Door: Jolien
26 Juli 2014 | Zuid-Afrika, Durban
Hallo thuisfront,
Hier even een update vanuit het indrukwekkende Zuid-Afrika! Zoals jullie al vernomen hebben zijn we woensdag veilig geland en aangekomen in onze Bed & Breakfast met uitzicht op een prachtige, woeste zee. We hebben het wel getroffen zeg; elke ochtend staat een heerlijk, uitgebreid ontbijt voor ons klaar om ons voor te bereiden op een intensieve dag.
Donderdag en vrijdag hebben we samengewerkt met de stichting ‘Lungisani Indlela’, wat in het Engels ‘Prepare the Way’ betekent. De focus van deze organisatie ligt op het bereiken van de Amaoti bevolking in Durban door middel van scholing, zogeheten ‘aftercare’ programma’s, mime, drama, zang etc. Donderdag zijn wij in verschillende groepen uiteen gegaan. Anne-Willemijn, Marlies en Jessica zijn naar de school gegaan. De meeste jongeren waren tussen de 14 en 18 jaar oud. De dames zijn in een klas geweest, hebben gepraat met de leerlingen, gezongen en zelfs een woordje Zulu geleerd. Roselien en Jolien zijn de hele ochtend bij de kindercrèche geweest. Totaal anders dan in Nederland: kinderen gaan graag op de vuist met elkaar zonder dat hier wordt ingegrepen, het gebouw stelt ook niets voor vergeleken met de crèches in Nederland en gek genoeg vermaken de jonge kinderen zich de hele dag met spellen, zang en dans. Bijzonder om te ervaren hoe alle kinderen zich aan je vast klampen, graag je oorbellen stiekem afpakken, zonder dat je er zelf ook maar iets van merkt, telkens zoeken naar je aandacht en vol enthousiasme meezingen en meedansen met o.a. ‘Bambalela’ (het liedje dat Bebe ons op Heidebeek had aangeleerd). Ook is het geweldig om deze kinderen te zegenen in de naam van Jezus en liefde te tonen, aangezien wij geen idee hebben vanuit welke achtergrond zij komen. Wat is het gaaf om mensen en God zo te dienen en prachtige glimlachen en liefde van de kinderen terug te krijgen. Laten we bidden dat God deze kinderen toch aanraakt met Zijn Vaderliefde! Bernd-Jan, Eline, Loïs, Maarten, Jaco Nadia, Paulien en Fabienne zijn druk bezig geweest met het opknappen van het crèche gebouw: het gebouw staat op de top van een heuvel en vanuit deze plek kijk je neer op Durban. De hele ochtend zijn zij bezig geweest met schuren en verven. Super om ook echt wat achter te kunnen laten voor deze mensen en om zo een Licht te zijn en via dit praktische werk God te dienen!
Die middag begon het ‘aftercare’ programma: een programma voor kinderen van ong. 7 t/m 15 jaar na schooltijd. We hadden eerlijk gezegd geen idee wat we konden verwachten… En toen kwamen ze. In grote aantallen kwamen jongens en meisjes de heuvel op gelopen. En daar sta je dan als groep, helemaal uit Nederland, voor zo’n 250 jongeren, die vol in verwachting naar je staan te kijken. Tsja.. wat doe je dan in Zuid-Afrika? Juist; zingen, dansen en nog meer dansen. Wat dat is iets wat de Afrikanen echt in hun bloed hebben zitten. Iets wat ongemakkelijk begonnen we dan toch maar aan ons eerste nummer, wat we nog vele keren zullen gaan herhalen: ‘Bambalela’. Na een poosje hadden we de smaak te pakken en vol ‘on stage’ (dat wil dus zeggen: onder een soort van goal zonder net) kregen we de Afrikaanse kinderen aan het dansen en zingen. Zo zongen we lied na lied tot ons repertoire tot zijn einde kwam.. Gelukkig hadden de kinderen zelf ook voldoende inspiratie en toen werden de rollen omgedraaid: wij kregen een fantastische ‘show’, waarbij de kinderen meteen in canon begonnen te zingen en enthousiast begonnen te swingen! Wauw, wat een kippenvel moment!
Na dit zingen en dansen gingen we spellen doen met de jongeren, voetballen op het enorme terrein en al snel kwamen er mooie gesprekken op gang. We ontmoetten o.a. twee jongens, van wie de één recent zijn vader had verloren en de ander zijn oom. Beide jongens waren erg verdrietig en je zag de pijn in hun ogen, maar huilen schijnt een uiting van zwakte.. Het was al bijzonder dat ze het vertelden en open waren om het te delen en om over de liefde van God als Vader te mogen vertellen. God troost en wil jou omarmen met Zijn liefde! Bid jij mee dat deze jongens mogen ervaren dat God redt, er voor hen is en hen wil troosten in hun verdriet?
Ohja, wat ook heel gaaf is om te delen: Loïs haar voet is genezen! Tijdens het GO Fest deelde zij al met de groep dat ze vaak last had van haar voet, nadat een auto over haar voet was gereden. Tijdens de laatste Celebration ging ze aan de kant zitten, omdat het niet lukte om te gaan staan vanwege de pijn. Maar toen we met alle teams ‘Bambalela’ gingen zingen, kon ze haar enthousiasme toch niet bedwingen en begon mee te doen, waarna ze nog enthousiaster kwam vertellen dat de pijn verdwenen was! Ze had er niet voor gebeden op dat moment, maar één van ons had het in stilte gedaan. God redt niet alleen, ook geneest hij! En vandaag de dag is de pijn nog steeds weggebleven, zelfs nadat Loïs zonder zooltjes een hele ochtend op haar tenen heeft staan werken. Iets wat ze eerder niet had gered vanwege de pijn. HALLELUJA!
Toen brak de vrijdag aan.. We begonnen (net als donderdagochtend) met stille tijd. We zijn Handelingen aan het lezen en het is bijzonder om te lezen dat de Heilige Geest zo krachtig door mensen heen kan werken, iets wat we zelf ook echt ervaren hebben op deze dag. Vandaag zijn we weer naar de crèche geweest, die we in de tweede laag verf hebben gezet. Loïs, Fabienne, Paulien en Nadia zijn met de kinderen van deze crèche wezen schminken, zingen en dansen. Leuk om al die lachende, trotse gezichtjes te zien, versierd met dieren, zonnetjes etc.. Naast het opknappen van de crèche, heeft de rest ook een houten huisje verplaatst, waar de kinderen dan op kunnen spelen. Een enorm gammel huisje, dat in Nederland zou worden weggegooid, maar waar de kinderen hier ontzettend blij mee zijn. Jaco, Bernd-Jan en Maarten hebben dit huisje vervolgens stevig in de grond gezet, opgeknapt en verstevigd en die middag toen we weg wilden rijden in ons busje, was het aanzicht van spelende kindjes in het huisje, inmiddels uitgebreid met een groene glijbaan, prachtig om te zien. Ook de sneeuwwitte crèche, waarbij eerst alleen nog maar houten balken te zien waren, maakt je echt dankbaar. Dankbaar dat wij als team het voorrecht hebben om mensen te kunnen helpen. Daar wordt je als team dan echt wel even stil van.
Die middag hebben wij een programma voorbereid die wij zondag in de Harvest Church in Durban zullen uitvoeren voor de kinderen. De gelijkenis van de verloren zoon staat centraal, daarnaast zullen we natuurlijk gaan zingen en dansen en ook schminken, knutselwerkjes maken en het verhaal van de verloren zoon gaan vertellen en uitbeelden. Dit programma zullen we zondag twee keer gaan doen. Die avond zullen we een dramastuk gaan doen, die we vrijdag ook al een beetje geoefend hebben. Het stuk is trouwens te vinden op Youtube als ‘Lifehouse Everything’. We hebben er echter wel een eigen versie van gemaakt. Het zal worden gefilmd, dus je kunt hem altijd nog bekijken. Er zullen zondagavond zo’n 300 mensen in de kerk zitten, vandaar dat we zaterdag (vandaag) ook hard hebben geoefend met mensen van King’s Kids (een onderdeel van Youth With A Mission in Zuid-Afrika). We hebben eerst aanbidding gedaan, toen heeft iemand verteld over het thema ‘Gods stem verstaan.’ Dit was ontzettend interessant en leerzaam, omdat ze o.a. vertelde dat God zo dichtbij is, echt een relatie met jou wil aangaan en ook de zoektocht om Zijn stem te leren verstaan. God spreekt tot iedereen op een persoonlijke manier. Dit kan zijn door kunst, muziek, de natuur, sport, de Bijbel en nog veel meer. Hierna zijn we in groepjes uiteengegaan en hebben we hierover doorgesproken, waarbij er vele mooie, bijzondere gesprekken waren. Die middag zijn wij geholpen met ons dramastuk. Dat was wel bijzonder, aangezien er al drama op het programma stond en precies hetzelfde stuk zou worden gespeeld als dat wij die vorige avond hadden uitgekozen. In het kort gaat het stuk over een meisje dat dansend met Jezus (uitgebeeld door iemand uit ons team) de prachtige schepping van God ontdekt, waarna er vele dingen tussen haar en Jezus in komen te staan: verleiding, geld, drank, ijdelheid, depressie en uiteindelijk komt ze zelf met een pistool bij haar hoofd, waarbij ze toch de keuze maakt om naar Jezus toe te rennen. Een hevige strijd, die de zonden (uitgebeeld door mensen uit ons team) haar niet makkelijk toelaten tot Jezus, totdat Jezus dat mensen die de zonden uitbeelden tegenhoudt en verslaat, waarna het meisje terugkeert in de armen van Jezus.
Na vele uren van oefening zijn we echt gegroeid in spel en emotie uitdrukken en het belangrijkste is dat we hebben geleerd dat we dit doen voor Jezus. Morgen zullen velen ons stuk zien en op dat moment gaat het niet voor onszelf, maar voor Jezus. Dat Hij mensenharten zal gaan aanraken.
Hiernaast zijn we als team de afgelopen dagen enorm gegroeid! Vrijdagavond hebben drie mensen hun getuigenis gedeeld, waarna we voor elkaar hebben gebeden en heel veel knuffels hebben uitgedeeld. God is aan het werk in ons team en dat is geweldig om te ervaren!
Geweldig dat jij dit leest! Wij hopen dat door de dingen die wij meemaken jij iets mag meemaken van de grootsheid en goedheid van de geweldige God die wij dienen. Zo heeft hij ook een plan met jou leven en verlangt Hij naar een levende relatie met jou!
Bid jij mee dat wij vervuld van de Heilige Geest Gods liefde mogen uitstralen naar anderen en als team dichter naar elkaar en God mogen groeien?
Groetjes uit Durban,
Loïs, Nadia, Anne-Willemijn, Roselien, Eline, Jessica, Paulien, Fabienne, Maarten, Jaco, Marlies, Levi, David, Bernd-Jan, Mirjam en Jolien.
Hier even een update vanuit het indrukwekkende Zuid-Afrika! Zoals jullie al vernomen hebben zijn we woensdag veilig geland en aangekomen in onze Bed & Breakfast met uitzicht op een prachtige, woeste zee. We hebben het wel getroffen zeg; elke ochtend staat een heerlijk, uitgebreid ontbijt voor ons klaar om ons voor te bereiden op een intensieve dag.
Donderdag en vrijdag hebben we samengewerkt met de stichting ‘Lungisani Indlela’, wat in het Engels ‘Prepare the Way’ betekent. De focus van deze organisatie ligt op het bereiken van de Amaoti bevolking in Durban door middel van scholing, zogeheten ‘aftercare’ programma’s, mime, drama, zang etc. Donderdag zijn wij in verschillende groepen uiteen gegaan. Anne-Willemijn, Marlies en Jessica zijn naar de school gegaan. De meeste jongeren waren tussen de 14 en 18 jaar oud. De dames zijn in een klas geweest, hebben gepraat met de leerlingen, gezongen en zelfs een woordje Zulu geleerd. Roselien en Jolien zijn de hele ochtend bij de kindercrèche geweest. Totaal anders dan in Nederland: kinderen gaan graag op de vuist met elkaar zonder dat hier wordt ingegrepen, het gebouw stelt ook niets voor vergeleken met de crèches in Nederland en gek genoeg vermaken de jonge kinderen zich de hele dag met spellen, zang en dans. Bijzonder om te ervaren hoe alle kinderen zich aan je vast klampen, graag je oorbellen stiekem afpakken, zonder dat je er zelf ook maar iets van merkt, telkens zoeken naar je aandacht en vol enthousiasme meezingen en meedansen met o.a. ‘Bambalela’ (het liedje dat Bebe ons op Heidebeek had aangeleerd). Ook is het geweldig om deze kinderen te zegenen in de naam van Jezus en liefde te tonen, aangezien wij geen idee hebben vanuit welke achtergrond zij komen. Wat is het gaaf om mensen en God zo te dienen en prachtige glimlachen en liefde van de kinderen terug te krijgen. Laten we bidden dat God deze kinderen toch aanraakt met Zijn Vaderliefde! Bernd-Jan, Eline, Loïs, Maarten, Jaco Nadia, Paulien en Fabienne zijn druk bezig geweest met het opknappen van het crèche gebouw: het gebouw staat op de top van een heuvel en vanuit deze plek kijk je neer op Durban. De hele ochtend zijn zij bezig geweest met schuren en verven. Super om ook echt wat achter te kunnen laten voor deze mensen en om zo een Licht te zijn en via dit praktische werk God te dienen!
Die middag begon het ‘aftercare’ programma: een programma voor kinderen van ong. 7 t/m 15 jaar na schooltijd. We hadden eerlijk gezegd geen idee wat we konden verwachten… En toen kwamen ze. In grote aantallen kwamen jongens en meisjes de heuvel op gelopen. En daar sta je dan als groep, helemaal uit Nederland, voor zo’n 250 jongeren, die vol in verwachting naar je staan te kijken. Tsja.. wat doe je dan in Zuid-Afrika? Juist; zingen, dansen en nog meer dansen. Wat dat is iets wat de Afrikanen echt in hun bloed hebben zitten. Iets wat ongemakkelijk begonnen we dan toch maar aan ons eerste nummer, wat we nog vele keren zullen gaan herhalen: ‘Bambalela’. Na een poosje hadden we de smaak te pakken en vol ‘on stage’ (dat wil dus zeggen: onder een soort van goal zonder net) kregen we de Afrikaanse kinderen aan het dansen en zingen. Zo zongen we lied na lied tot ons repertoire tot zijn einde kwam.. Gelukkig hadden de kinderen zelf ook voldoende inspiratie en toen werden de rollen omgedraaid: wij kregen een fantastische ‘show’, waarbij de kinderen meteen in canon begonnen te zingen en enthousiast begonnen te swingen! Wauw, wat een kippenvel moment!
Na dit zingen en dansen gingen we spellen doen met de jongeren, voetballen op het enorme terrein en al snel kwamen er mooie gesprekken op gang. We ontmoetten o.a. twee jongens, van wie de één recent zijn vader had verloren en de ander zijn oom. Beide jongens waren erg verdrietig en je zag de pijn in hun ogen, maar huilen schijnt een uiting van zwakte.. Het was al bijzonder dat ze het vertelden en open waren om het te delen en om over de liefde van God als Vader te mogen vertellen. God troost en wil jou omarmen met Zijn liefde! Bid jij mee dat deze jongens mogen ervaren dat God redt, er voor hen is en hen wil troosten in hun verdriet?
Ohja, wat ook heel gaaf is om te delen: Loïs haar voet is genezen! Tijdens het GO Fest deelde zij al met de groep dat ze vaak last had van haar voet, nadat een auto over haar voet was gereden. Tijdens de laatste Celebration ging ze aan de kant zitten, omdat het niet lukte om te gaan staan vanwege de pijn. Maar toen we met alle teams ‘Bambalela’ gingen zingen, kon ze haar enthousiasme toch niet bedwingen en begon mee te doen, waarna ze nog enthousiaster kwam vertellen dat de pijn verdwenen was! Ze had er niet voor gebeden op dat moment, maar één van ons had het in stilte gedaan. God redt niet alleen, ook geneest hij! En vandaag de dag is de pijn nog steeds weggebleven, zelfs nadat Loïs zonder zooltjes een hele ochtend op haar tenen heeft staan werken. Iets wat ze eerder niet had gered vanwege de pijn. HALLELUJA!
Toen brak de vrijdag aan.. We begonnen (net als donderdagochtend) met stille tijd. We zijn Handelingen aan het lezen en het is bijzonder om te lezen dat de Heilige Geest zo krachtig door mensen heen kan werken, iets wat we zelf ook echt ervaren hebben op deze dag. Vandaag zijn we weer naar de crèche geweest, die we in de tweede laag verf hebben gezet. Loïs, Fabienne, Paulien en Nadia zijn met de kinderen van deze crèche wezen schminken, zingen en dansen. Leuk om al die lachende, trotse gezichtjes te zien, versierd met dieren, zonnetjes etc.. Naast het opknappen van de crèche, heeft de rest ook een houten huisje verplaatst, waar de kinderen dan op kunnen spelen. Een enorm gammel huisje, dat in Nederland zou worden weggegooid, maar waar de kinderen hier ontzettend blij mee zijn. Jaco, Bernd-Jan en Maarten hebben dit huisje vervolgens stevig in de grond gezet, opgeknapt en verstevigd en die middag toen we weg wilden rijden in ons busje, was het aanzicht van spelende kindjes in het huisje, inmiddels uitgebreid met een groene glijbaan, prachtig om te zien. Ook de sneeuwwitte crèche, waarbij eerst alleen nog maar houten balken te zien waren, maakt je echt dankbaar. Dankbaar dat wij als team het voorrecht hebben om mensen te kunnen helpen. Daar wordt je als team dan echt wel even stil van.
Die middag hebben wij een programma voorbereid die wij zondag in de Harvest Church in Durban zullen uitvoeren voor de kinderen. De gelijkenis van de verloren zoon staat centraal, daarnaast zullen we natuurlijk gaan zingen en dansen en ook schminken, knutselwerkjes maken en het verhaal van de verloren zoon gaan vertellen en uitbeelden. Dit programma zullen we zondag twee keer gaan doen. Die avond zullen we een dramastuk gaan doen, die we vrijdag ook al een beetje geoefend hebben. Het stuk is trouwens te vinden op Youtube als ‘Lifehouse Everything’. We hebben er echter wel een eigen versie van gemaakt. Het zal worden gefilmd, dus je kunt hem altijd nog bekijken. Er zullen zondagavond zo’n 300 mensen in de kerk zitten, vandaar dat we zaterdag (vandaag) ook hard hebben geoefend met mensen van King’s Kids (een onderdeel van Youth With A Mission in Zuid-Afrika). We hebben eerst aanbidding gedaan, toen heeft iemand verteld over het thema ‘Gods stem verstaan.’ Dit was ontzettend interessant en leerzaam, omdat ze o.a. vertelde dat God zo dichtbij is, echt een relatie met jou wil aangaan en ook de zoektocht om Zijn stem te leren verstaan. God spreekt tot iedereen op een persoonlijke manier. Dit kan zijn door kunst, muziek, de natuur, sport, de Bijbel en nog veel meer. Hierna zijn we in groepjes uiteengegaan en hebben we hierover doorgesproken, waarbij er vele mooie, bijzondere gesprekken waren. Die middag zijn wij geholpen met ons dramastuk. Dat was wel bijzonder, aangezien er al drama op het programma stond en precies hetzelfde stuk zou worden gespeeld als dat wij die vorige avond hadden uitgekozen. In het kort gaat het stuk over een meisje dat dansend met Jezus (uitgebeeld door iemand uit ons team) de prachtige schepping van God ontdekt, waarna er vele dingen tussen haar en Jezus in komen te staan: verleiding, geld, drank, ijdelheid, depressie en uiteindelijk komt ze zelf met een pistool bij haar hoofd, waarbij ze toch de keuze maakt om naar Jezus toe te rennen. Een hevige strijd, die de zonden (uitgebeeld door mensen uit ons team) haar niet makkelijk toelaten tot Jezus, totdat Jezus dat mensen die de zonden uitbeelden tegenhoudt en verslaat, waarna het meisje terugkeert in de armen van Jezus.
Na vele uren van oefening zijn we echt gegroeid in spel en emotie uitdrukken en het belangrijkste is dat we hebben geleerd dat we dit doen voor Jezus. Morgen zullen velen ons stuk zien en op dat moment gaat het niet voor onszelf, maar voor Jezus. Dat Hij mensenharten zal gaan aanraken.
Hiernaast zijn we als team de afgelopen dagen enorm gegroeid! Vrijdagavond hebben drie mensen hun getuigenis gedeeld, waarna we voor elkaar hebben gebeden en heel veel knuffels hebben uitgedeeld. God is aan het werk in ons team en dat is geweldig om te ervaren!
Geweldig dat jij dit leest! Wij hopen dat door de dingen die wij meemaken jij iets mag meemaken van de grootsheid en goedheid van de geweldige God die wij dienen. Zo heeft hij ook een plan met jou leven en verlangt Hij naar een levende relatie met jou!
Bid jij mee dat wij vervuld van de Heilige Geest Gods liefde mogen uitstralen naar anderen en als team dichter naar elkaar en God mogen groeien?
Groetjes uit Durban,
Loïs, Nadia, Anne-Willemijn, Roselien, Eline, Jessica, Paulien, Fabienne, Maarten, Jaco, Marlies, Levi, David, Bernd-Jan, Mirjam en Jolien.
-
26 Juli 2014 - 21:27
Henriet:
Wat gaaf om te lezen wat jullie zo meemaken. Zo ervaren wij, thuisblijvers, ook een beetje wat jullie ervaren.
Wat moet het fijn zijn om zo te zien en merken hoe God werkt. En jullie zijn er nog maar net,,,,, wie weet wat God nog gaat doen, met,voor en door jullie. Gods rijke zegen gewenst. En zorg goed voor de 2 kleine kereltjes van jullie team. :) -
26 Juli 2014 - 21:54
Gerrit Huijgen:
We zijn blij dat jullie veilig zijn aangekomen en het is mooi om te lezen van jullie belevenissen en dat je van elkaar mag leren over onze Hemelse Vader. Gods zegen voor de komende dagen. (en leer ze een beetje voetballen volgens de "hollandse school") Dikke knuffel aan Jessica. -
27 Juli 2014 - 08:56
Noëlle Van Der Kolk:
Geweldig om te lezen hoe enthousiast jullie zijn en hoe Jullie de liefde van Jezus aan het uitdelen zijn! Jullie zijn toppers! Liefs -
27 Juli 2014 - 10:32
Willy Koelewijn:
Wat geweldig om jullie verslag te lezen.
Dankbaar voor de liefde van God dat jullie uitdelen aan de kinderen daar.
Ook mooi dat jullie zelf mogen groeien in de liefde van Jezus.
Zo snijd het mes aan 2 kanten.
We zijn trots op jullie.
Gods zegen. oma en opa koelewijn. -
27 Juli 2014 - 16:51
R.H.Hartkamp:
Fijn om al die mooie dingen die jullie 'ginds" beleven te horen! Fijn ook dat wij als 'thuisfront" daar ook een steentje aan konden bijdragen. Loïs, geweldig mooi dat je voet is genezen...! Hoe nou toch je voet onder een auto kwam...??? Oppassen hoor!
Veel 'rijkdom' en zegen in jullie toegebeden vanuit hier,
Br. Rolf Hartkamp -
27 Juli 2014 - 22:28
Henk Van Gaalen:
lieve allemaal,
het is heerlijk om te lezen dat God zo aanwezig is, de groep groeit en ook de lokale relaties bloeien en werkzaamheden worden uitgevoerd.
Ik wens jullie Gods zegen toe in de komende weken.
groetjes
Henk -
27 Juli 2014 - 22:41
Ofira Kok:
Wat fantastisch om te lezen, dat jullie voor onze Heer zo'n mooi werk mogen doen en dat God jullie gebruikt om tot zegen te zijn voor deze kinderen. Ook zo mooi om te lezen dat God ook jullie zelf daar zo zegent en dat Loïs daar op een gezonde voet zonder last haar werk voor Hem mag doen. God is groot. -
28 Juli 2014 - 21:48
William & Conny:
Gaaf om te lezen.
Jullie zijn er net en nu maken jullie al zoveel bijzondere dingen mee. God deelt overvloedig uit van Zijn zegen!
Hier in Nederland, jullie als groep en de mensen die jullie ontmoeten mogen allemaal horen bij dezelfde Vader, delen in Zijn genade en God Geest ervaren; hoe mooi is dat.
liefs William & Conny
-
28 Juli 2014 - 22:33
Gerrit:
mooi werk, geniet ervan -
29 Juli 2014 - 22:22
Leoni:
Hi
Wat leuk om te lezen zeg!
Handige mannen, dat is toch ook een heerlijkheid om mee te hebben! Good job BJ, Jacco en Maarten!
En Lois, je voet, hoe tof?!
Nou mensen, keep going this way!
Hi five voor David en Levi...
Groetjes,
Leoni -
29 Juli 2014 - 22:27
Nel De Ruiter:
Lieve Allemaal!!!!
Geweldig dat jullie tot Zegen mogen zijn, mooi om te lezen,wat jullie al gedaan hebben!!
Ook geweldig dat lois haar voet genezen is!!
GOD IS GOED!!Zijn liefde kent geen grenzen.
Ik bid dat jullie vol mogen zijn van DE HEILIGE GEEST!!!
Lieve Groet
van Nel de Ruiter -
30 Juli 2014 - 09:42
Michel En Ineke:
Hé Jolien (en natuurlijk ook de anderen),
Wat bijzonder om jullie verhaal te lezen!
Wij wensen jullie nog een hele mooie tijd toe waarin jullie het verschil kunnen maken voor de mensen daar: nieuwe hoop en de liefde van God.
Groetjes uit een warm! en zonnig Nederland ;-),
Michel en Ineke -
30 Juli 2014 - 14:24
Nathalie Wind:
Hey allemaal,
Wat super leuk om dit te lezen en fijn dat jullie daar kunnen helpen.
Ik wens jullie een hele gezegende tijd toe met z'n allen en ik hoop meer te lezen over jullie reis.
Be blessed,
Groetjes hier uit Schotland,
Nathalie -
03 Augustus 2014 - 21:47
Caroline:
Loïs wat geweldig dat God je voet heeft genezen.
Dank U Heer!
Liefs, mams
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
